ยังจำยังจื่อ
ยึดถือเป็นแรงเติมใจ
ขบวนรถไฟท่านเสด็จ
มาเยี่ยมชาวอีสาน
บ่ว่าบ้านใด๋หรือตำบลใด๋
ท่านบ่ทรงย่าน
พื้นดินคือห้องทรงงาน
เพื่อเฮาชาวบ้านได้สุขสบาย
สองพฤศจิกา
เสด็จมาอีสานเทื่อแรก
สองสี่เก้าแปด
ยังจารึกเรื่องราวท่านไว้
สองมือเหี่ยวย่น
ทูนดอกบัวแห้งขึ้นหัวถวาย
ทรงโน้มพระวรกาย
ฮับดอกบัวยาย บ่ลืมภาพเก่า
อีสานแล้ง
ทุ่งกุลายังเคยฮ้องไห้
อึดยากสิตาย
ขี้กะปอมยังจ่อยคึดเอา
ทรงเปลี่ยนอีสาน
ด้วยน้ำพระทัยห่วงใยทุกคราว
ดั่งสายธารไหลผ่านบ้านเฮา
เปลี่ยนนาห้างเฉามีข้าวออกฮวง
จากทุ่งกุลาฮ้องไห้กะเป็นยิ้มได้
ฝนหลวงจากน้ำพระทัย
หล่นมาทาบทาพื้นดิน
ฝนเย็นจ้อยๆ
ผู้ใหญ่เด็กน้อยมีน้ำใช้น้ำกิน
มีน้ำเฮ็ดเกษตรทำกิน
อีสานบ่สิ้น ฮักหลายในหลวง
ทรงสร้างศูนย์ศึกษาพัฒนาภูพาน
ให้มารักกันจากอุดมการณ์ขัดแย้ง
ฝืนป่าอีสานจากที่เคยแห้งแล้ง
ทรงสร้างแหล่งน้ำชโลมป่า
อ่างเก็บน้ำห้วยตาดไฮใหญ่
รินสู่ฝายไหลเย็นเรื่อยมา
มูลนิธิชัยพัฒนา
เพื่อชาวประชาอยู่ดีกินดี
หลายสิบปีผ่าน อีสานเป็นสีเขียว
มีป่ามีนาข้าวเหนียว
มีเขื่อนหลวงมากมี
ยึดถือพอเพียง
เฮาสิเฮ็ดไปตามวิถี
ตอบแทนองค์ภูมี
สิเฮ็ดความดีให้พ่ออุ่นใจ
ยึดถือพอเพียง
เฮาสิเฮ็ดไปตามวิถี
ตอบแทนองค์ภูมี
ฮักสามัคคีให้พ่ออุ่นใจ